Mijn hoofd zit vol. Leuk bedacht, zo’n blog om m’n hoofd leeg te schrijven, maar tot nu toe krijg ik geen nuttig woord op papier. Ik heb een rijke fantasie en duizend ideeën, maar ik weet het even niet om te zetten naar een simpel stukje tekst. Ga ik er dan nu al mee stoppen? Absoluut niet. Juist iets eerlijks en persoonlijks delen, dat lijkt me een begin.
Vandaag was niet mijn beste dag. Misschien is het daarom goed dat ik juist nu besluit wat weg te tikken. Even m’n gedachten kwijt, of althans proberen. Ik zit met een gevoel dat ik maar niet kan verwoorden of benoemen.
Dagelijkse schieten er dromerige beelden door mijn hoofd. Van mensen met een zongebruinde huid, lange haren, bare feet en zorgeloos lopend door een groen woud. Hun leven ingericht rondom de natuur. Terwijl ik het zoveelste uur afvink, vastgeketend aan mijn bureaustoel, starend naar een computerscherm.
Ik zeg niet dat ik de wereld rond wil reizen. Nee, dat doen er al genoeg. Maar de vrijheid, een simpel leven, de dosis natuur en het geluksgevoel dat erbij komt kijken mis ik wel enorm. Mijn kantoorbaan lijkt soms zo ver af te staan van mens-zijn. Het voelt soms zo onnatuurlijk dat het me wanhopig maakt. Hoe hebben we elkaar zo ver gekregen om een pak aan te trekken, acht uur per dag op een stoel te gaan zitten en de hele dag met elkaar te mailen? Het blijft iets wat ik moeilijk kan begrijpen.
Het is iets waarvan ik vind dat we er allemaal wel eens over na mogen denken. Even stilstaan bij wat je eigenlijk aan het doen bent, even beseffen dat we allemaal mensen zijn. Allemaal lid van dezelfde familie, dezelfde diersoort. Dit maakt ons – hoe je het ook wendt of keert – onderdeel van de natuur. En geen onderdeel van kantoor. Het is iets wat ik maar niet uit m’n hoofd krijg.
De gedachte dat wij slechts een fractie zijn in het gehele plaatje, helpt mij enorm te relativeren, maar een bijpassend leven heb ik er nog niet mee gevonden. In ieder geval is de rode draad in alles wat ik nu doe: zo dicht mogelijk bij de basis, de natuur en jezelf blijven. Ik ben ervan overtuigd dat dit de beelden in m’n hoofd uiteindelijk tot werkelijkheid brengt. En dat het ooit leidt tot het leven dat ik vandaag eigenlijk had willen leven.
Anyway, mijn hoofd is inmiddels iets leger en ik weer iets voller van vertrouwen.
