11 | Eilandhoppen in Noorwegen

Het is acht uur ‘s ochtends, we maken ons bed op en pakken de tassen weer in. Na een korte nacht en een hectische dag bij ons gastgezin lopen we de trap af. In de woonkamer begroeten we Kenneth en Astrid, die zo te zien al een tijdje wakker zijn. We maken ons ontbijt, schenken een kop koffie in en gaan bij hen op de bank zitten. De regen en wind klettert tegen de ramen en door het houten huis klinkt alles nog veel ruiger. Astrid biedt ons meerdere keren aan om nog een nachtje te blijven; een verleidelijk aanbod. Maar het weerbericht spreekt alleen over regen in de ochtend en bovendien zijn we heel benieuwd naar de eilanden van Helgeland, dus besluiten we verder te gaan. Na wat knuffels, een groepsfoto en onze dankwoorden is het tijd om te gaan. In de stromende regen fietsen we naar de veerpont en lachen naar elkaar omdat het inmiddels een bekend verhaal is.

We nemen de expressferry naar Lovund. De expressferry is een betaalde veerdienst voor voetgangers en vaart ongelooflijk snel. Door het slechte weer en de wind is de zee erg ruig, dat in combinatie met deze speedboat maakt het een bijzondere rit.

In de verte doemt het eiland Lovund op. Het is een eiland dat eigenlijk alleen bestaat uit een zeshonderd meter hoge berg, die oprijst uit de zee. Eenmaal aangemeerd zijn we zo blij hier te zijn. Wát een plek! We staan veertig kilometer van de kust, op een granieten berg middenin de oceaan. De iconische eilanden van Helgeland bestaan bijna allemaal uit graniet. Graniet is namelijk het enige gesteente dat de enorme druk van de gletsjers tienduizenden jaren geleden kon weerstaan. Deze brokken graniet zijn dus niet gesleten tot op zeeniveau. Door de hoge en rotsachtige eigenschappen is dit eiland een fijne broedplaats voor ongeveer zesduizend papegaaiduikers (puffins of lundefugl).

Puffins en luxe op Lovund

Na onze aankomst zoeken we direct een afdakje om te lunchen, terwijl de regen om ons heen neerstort. Het weer is koud en guur. Dan komt Yvette met een suggestie: van haar vriendin Marissa hebben we voor vertrek een hotelovernachting cadeau gekregen. Het enige hotel op Lovund heeft nog één kamer vrij en het is – voor Noorse begrippen – niet al te prijzig. Matthijs stemt direct in en we verblijven een nacht in een prachtig, modern hotel op een eiland net onder de poolcirkel. Het voelt als een sprookje. We spenderen de dag met het observeren van de schattige papegaaiduikers en sluiten de dag af met pizza in de enige pub op het eiland en bezoeken de sauna in het hotel. ‘s Ochtends genieten we van een geweldig ontbijtbuffet met uitzicht over de baai van Lovund en het eiland Træna in de verte. Het voelt alsof we in Floortje naar het einde van de wereld zitten; op het moment dat ze nog van een luxe hotel geniet voordat ze naar het einde van de wereld vertrekt.

Træna: een festival midden op zee

De volgende bestemming van onze ‘eilanden expeditie’ is Træna. Vanaf Lovund zien we dit iconische eiland al een tijdje op de horizon liggen, het is ongeveer zeventig kilometer verwijderd van het vasteland. Eens per jaar is het piepkleine eiland Træna het decor van een muziekfestival en we fantaseren over hoe gaaf dat zou zijn.

Træna bestaat eigenlijk uit een groep eilanden waarvan de drie grootste Sanna, Husøya en Sandø heten. Sanna is veruit de meest iconische en heeft prachtige pieken die oprijzen uit de zee. Daarom besluiten we ook een bezoek te brengen aan Sanna. Op Sanna vind je de Kirkhelleren (de kerkhal): een belangrijke archeologische vindplaats. Er zijn hier voorwerpen gevonden van negenduizend jaar oud. In deze grot was een kleine handelspost gevestigd, waar zeevaarders duizenden jaren lang een tussenstop maakten. De bergen van Sanna dienden als herkenningspunt op de open zee en het eiland was daarom een trekpleister voor allerlei opvarenden. We fantaseren over de zware condities waarin deze mensen leefden en we stellen ons voor hoe hier later de vikingschepen voor de kade lagen. Een mensenleven is zo nietig in vergelijking met dit landschap. Voor deze eilanden voelt het waarschijnlijk als de dag van gisteren dat de bezoekers hier nog op windkracht aankwamen en de tochten een heel seizoen duurden.

Fietsend naar de poolcirkel

Het volgende eiland dat we aandoen is Rødøya, waar we eerst nog een stukje voor moeten fietsen. Eenmaal op de ferry steken we per boot de poolcirkel over. Een bijzonder moment. We hadden beiden nooit verwacht ooit boven de poolcirkel te komen en al helemaal niet op de fiets. Na een aantal weken regen, rijgen we nu toch de mooie momenten aan elkaar en zijn we echt trots op onszelf. Het besef van onze prestatie daalt langzaam in.

De witte stranden van Rødøya

We bezoeken Rødøya vanwege de mooie stranden. De weersvoorspellingen voor morgen zijn namelijk na lange tijd weer goed. We gaan op zoek naar een mooie kampeerplek om dit aankomende zomer weer te verwelkomen. De zandstranden blijken echter alleen te voet bereikbaar. Na wat rondvragen op het eiland mogen we onze fietsen achterlaten bij een leegstaand huis. Omdat de mensen in Noorwegen op goed vertrouwen overal hun spullen laten liggen, besluiten we een deel van onze spullen hier achter te laten. Het voelt toch een beetje eng, omdat de tassen niet op slot kunnen en alles in principe voor het grijpen ligt. We laden al onze benodigdheden in onze rugtas en starten de wandeling door de heuvels. Laat in de avond vinden we de mooie zandstranden en plaatsen we onze tent in de duinen tussen de Noorse toeristen.

Na een prachtige avond worden we voor het eerst in drie maanden onze tent uitgebrand. De hemel is strakblauw en het is twintig graden. Door de rode rotsen (Rød-øy = rood-eiland) en de lage begroeiing voelt het bijna alsof we in Spanje of Kroatië zijn. Na al die weken regen genieten we enorm van deze zomerdag. We doen niets anders dan zonnen, lezen en zwemmen.

Rødøløva: het mooiste uitzicht ooit

Als we ‘s avonds uitgerust zijn na deze volle dag in de zon, beklimmen we Rødøløva. Het is de iconische berg van het eiland en het uitzicht schijnt de steile klim waard te zijn. Voor het uitzicht met zonsondergang moeten we voor ons doen lang opblijven: we zijn inmiddels boven de poolcirkel en de zon gaat hier pas tegen middernacht onder. Tegen 21.00 uur pakken we de camera en drone en beginnen we te lopen. Als we na ongeveer anderhalf uur de top bereiken is het uitzicht adembenemend. De ondergaande zon kleurt de strakblauwe hemel langzaam blauw, paars en roze. Vanaf hier zien we alle eilanden die we bezocht hebben liggen: Vega, Sandnessjøen, Lovund, Træna en honderden kleinere eilanden rond Rødøya, met daartussen een prachtige turquoise zee. Onder ons zien we de witte stranden van Rødøya met daarop onze tent zo klein als een broodkruimel. Aan de andere kant zien we het ruige Noorse vasteland met haar fjorden en de gletsjer Engabreen. Als kers op de taart zien we op de horizon de Lofoten archipel op ons wachten: het einddoel van onze fietstocht is nu letterlijk in zicht.

Het uitzicht maakt ons emotioneel en we houden elkaar stevig vast, zó trots dat we zijn. Dit is het mooiste uitzicht dat we in ons leven hebben gezien. We hadden nooit gedacht dat te zeggen, omdat we Nieuw-Zeeland allebei nog vers in ons geheugen hebben en ervan overtuigd waren dat geen enkel uitzicht dat zou overtreffen, maar hier staan we. Dit uitzicht overtreft ieder uitzicht dat we hebben gezien. De kleuren van het licht zijn prachtig, maar wat het nog specialer maakt is de reis die we hiernaartoe hebben afgelegd. Iedere plek die we vanaf hier zien, hebben we met de fiets begaan. We hebben iedere heuvel beklommen, elke regendruppel gevoeld en elke meter van het land onder ons zien veranderen. Het voelt alsof de hele tocht samenkomt in dit uitzicht. We zijn ontzettend trots. Met de Lofoten in zicht voelt het alsof we eindelijk de vruchten plukken van onze wekenlange inzet.