3 | De reis oppakken

Maandagmorgen 23 mei, we zijn op weg naar Leeuwarden met Stef. Het voelt alsof we de reis van iemand anders gaan vervolgen. De afgelopen week is de reis door alle emoties naar de achtergrond verdwenen. Afgelopen week leefden we alsof we nooit weg waren en werden we slechts sporadisch aan de reis herinnerd. Bijvoorbeeld tijdens de condoleance, toen mensen ons sterkte toewensten voor het oppakken van de reis. In de auto gaat het over hoe we de afgelopen week hebben ervaren en over hoe mooi de dienst was. In Leeuwarden zeggen we Stef gedag. Het afscheid nemen van onze familie was moeilijk en het heeft een andere lading gekregen, maar het is tijd om de reis te vervolgen.

We stappen op de trein richting Duitsland. In onze tas zit een verrassingspakket voor Mathias en Luise, het Duitse stel dat zo lief is om op onze spullen te passen voor de afgelopen week. Die avond koken wij voor hen en onder het genot van een biertje bespreken we wat onze plannen nu zijn. We hebben besloten een stuk van de route over te slaan met de trein, om zo wat tijd in te halen. In principe hebben we geen reisschema, maar in september wordt het weer boven de poolcirkel snel slechter en juist daar willen wij veel zien.

Wildkamperen in Denemarken

De volgende ochtend nemen we de trein naar Bredstedt, zo’n tachtig kilometer van de Deense grens. We fietsen vanaf het station nog dertig kilometer tot de kust en overnachten op een camping. Morgenochtend gaat de reis echt verder. Het is erg wennen en Yvette denkt veel aan thuis. We kletsen over het serieuze gewicht van de fiets en dat het fietsen thuis aanvoelde alsof we slechts een stokje bestuurden. We bespreken waar we die avond slapen en hebben gehoord van de Deense shelter app. In Denemarken is wildkamperen niet toegestaan, maar er zijn uitzonderingen in de vorm van shelters of primitieve overnachtingsplekken. Deze shelters of “primitiv overnatningspladsen” zijn eenvoudig te vinden op deze website en zijn helemaal niet zo primitief: meestal is er een toilet en een watertappunt. De meeste shelters zijn gratis, maar voor sommige moet je een klein bedrag betalen. Ons plan is gemaakt, nu eerst nog de Deense grens oversteken.

Eenmaal over de grens en door het kleine, maar mooie plaatsje Tønder komen we aan bij onze eerste “primitiv overnatningsplads”. Een grasveldje in het bos met een kampvuurplaats, midden in het bos. We kijken hoeveel water we gebruiken tijdens zo’n overnachting zonder tappunt en testen onze spullen, zodat we weten wat we minimaal nodig hebben als we echt zonder voorzieningen staan. De volgende dag vertrekken we naar Ribe, een prachtige middeleeuwse plaats waar we ons eerste Deense koffiemomentje nemen. Die avond slapen we in een shelter dichtbij Ribe om zo lang mogelijk de toerist uit te kunnen hangen.

Vechten tegen windkracht zes

De volgende ochtend tuigen we de fietsen op en zetten we koers richting Esbjerg, maar er is slecht weer voorspeld. We fietsen de hele dag tegen windkracht zes in en krijgen de nodige regen over ons heen. Het hakt er flink in, na dertig kilometer zijn we op. We gaan zoeken naar een slaapplek. Het liefst boeken we een hotel of hostel, maar we besluiten dit niet op de eerste slechte dag al te doen, dus het wordt een shelter. Eenmaal aangekomen bij de shelter komen we erachter dat deze gereserveerd is. Helaas is er in de wijde omgeving niets anders te vinden, en het regent en waait nog altijd. We besluiten in het bos op zoek te gaan naar een plek om stiekem onze tent op te zetten. We vinden wat, maar willen de tent nog niet voor de schemer opzetten. Toevallig komen we een leeg scouting gebouwtje tegen waar we besluiten te koken en te wachten op de schemer. Als de schemer invalt, zetten we de tent op diep in de bossen. Een beetje onwennig, maar niemand kan ons daar zien.

De volgende ochtend geven we elkaar een symbolische highfive: de eerste keer wildkamperen! We grappen nog even over het contrast, de dag begon bij een mogelijke hotelovernachting en eindigde met een illegale wildkampeerplek. Na dit hoogtepunt pakken we onze route weer op, helaas met net zoveel tegenwind en ongeveer evenveel regen. Dit keer is het mentaal nog zwaarder, zeker met de week in Nederland nog vers in het geheugen met alle rouw en het gemis. Het is een gevecht tegen de wind en er volgen veel tranen. De dag is zwaar, maar we eindigen op een mooie slaapplek. We zetten de tent op middenin een militair oefenterrein, waar we al ruim twee uur doorheen fietsten. Het is een plek met een toilet en watertappunt, maar voor ons voelt het als een camping.

Slapen in een tipi

Volgens het weerbericht gaat de wind vandaag liggen. Daar hoopten we heel erg op, omdat we vandaag de Ringkobing fjord oversteken. Helaas is de wind is niet weg, het is nog ruim windkracht vier of vijf, waardoor het wederom een zware dag is. Zeker omdat we juist het aantal kilometers opgeschroefd hadden, aangezien we dachten dat de wind zou gaan liggen. We fietsen deze dag bijna zeventig kilometer tegen de wind in. Het is wel een prachtig gebied vol met mooie Deense bungalows in de duinen. We kijken jaloers door de ramen waar de vakantiegangers aan een warm kopje koffie of thee zitten. Die avond slapen we in een tipi shelter aan Røjklit Havn. We zitten uit de wind en doorlopen de afgelopen dagen terwijl we genieten van onze warme hap.

Als we wakker worden merken we direct dat de wind eindelijk is gaan liggen en fietsen we naar onze airbnb waar we een rustdag hebben gepland. De airbnb is prachtig en we genieten van een warme douche, een zacht bed en rode wijn. We rusten goed uit en het reisgevoel begint terug te komen. Nog maar een week fietsen door Denemarken en dan varen we op zes juni naar Noorwegen.