4 | Vuurtoren wijsheden en op cursus bij Elsa

Na twee heerlijke nachten in Lemvig is het tijd om door te fietsen. Ondanks dat we eigenlijk maar één echte rustdag gehad hebben, voelen we ons opgeladen. We hebben alles kunnen doen wat we wilden doen en daarnaast heerlijk kunnen relaxen. 

Slapen onder een vuurtoren

Maar nu gaat de reis verder. We fietsen naar Thyborøn (geen idee hoe je het uitspreekt, dat willen we de de volgende dag aan de veerpont bestuurder vragen). In Thyborøn leren we over de slag van Jutland, het is er bezaaid met bunkers. Eigenlijk best een lugubere plek, mede door het regenachtige weer. Op internet zagen we dat je hier op twee plaatsen mocht wildkamperen, maar nu we ze in het echt zien zijn we niet enthousiast. Het zijn tentplekken in oude bunkers.

Daarom besluiten we door te fietsen en de veerpont te pakken naar Agger, dat betekent twee uur extra reistijd. Door het wisselen van plan waren we zo chaotisch dat we niet meer gevraagd hebben hoe je Thyborøn juist uitspreekt. We fietsen door tot en met Lodbjerg Fyr, dat lijkt ons leuk want we zagen op de Shelter app dat je onder een vuurtoren mag wildkamperen.

De vuurtorenwachter

Veel later dan gepland komen we aan bij de vuurtoren. Eenmaal daar worden we hartelijk onthaald door een man met boerenklep op en een pijp in z’n mond, hij zal zo rond de vijftig zijn. Hij blijkt de opzichter van het terrein van de vuurtoren en zorgt ervoor dat het museum en het gebouw schoon blijven. Leuke baan op een bijzondere plek, vinden we.

Na het installeren van onze spullen en het eten van een maaltijd komt de opzichter weer langs. Hij vertelt dat hij het kacheltje in huis heeft aangezet en dat we daar mogen aansluiten als we willen, het was die avond winderig en koud. Dat lijkt ons leuk, we hebben tenslotte nog nauwelijks Denen gesproken. Misschien kunnen we gelijk vragen hoe je de plaatsnamen correct uitspreekt die we zijn gepasseerd.

Gesprekken bij het haardvuur

Het wordt een hele gezellige avond met twee duitse meiden, de vuurtorenwachter en wij. We spreken over van alles. Hoe de meiden elkaar in Portugal hebben ontmoet toen ze op de vlucht voor corona-restricties een commune in het bos hadden gesticht. En over hoe de vuurtorenwachter deze baan heeft gekregen. Zoals wel vaker bij bijzondere types met een aparte baan was de man over heel de wereld geweest. Hij geeft aan liever ver van de mensen te wonen en geeft onze wijze woorden mee: ‘nature can be tough, but she is not evil, as long as you understand her‘. We vinden het een mooie uitspraak. Ook komen we er eindelijk achter dat je in Denemarken de ‘y’ uitspreekt als ‘u’ en dat dit eigenlijk in alle Scandinavische landen zo is. We spreken Thyborøn vanaf nu dus uit als ‘Thuboreun’. 

De avond bij de vuurtorenwachter is de opzet voor een reeks prachtige dagen. Het nationaal park Thy is prachtig. Het is een mooie ruige natuurstrook met winderige stranden en diepe bossen. Bijna aaneengesloten tot en met Hirtshals fietsen we ofwel langs de kust of door het bos, we wennen aan het leven op de fiets in Denemarken en ineens is het zover: we nemen de boot naar Noorwegen. 

Warm welkom in Kristiansand

Na een ferry tocht van ongeveer vier uur komen we van het relatief vlakke Denemarken aan in Kristiansand en zien we de eerste bergen van Noorwegen. Op de fiets waren we eraan gewend om alle landschappen rustig in ons op te nemen en ze te zien veranderen, maar dit kwam plots en juist daarom vonden we het prachtig.

Eenmaal daar worden we warm ontvangen door Elsa Slåtto, we leerden haar kennen in Nieuw Zeeland. De komende dagen neemt Elsa ons mee op sleeptouw. We stellen haar duizend vragen en ze geeft ons nog meer antwoorden. Noorwegen leren kennen met zo’n warm onthaal is geweldig. Ze laat ons haar stad zien, we maken een wandeling met haar vrienden en worden uitgenodigd op een boottour. De boot brengt ons naar een eiland voor de kust. Het is een top avond, er wordt veel gelachen, we kijken samen naar de zonsondergang en maken kanelbullar op het gasstelletje, waarna we al zingend weer terugvaren. Het was echt geweldig om zo onder Noren te zijn en al onze prangende vragen te kunnen stellen. We hebben Noors eten geproefd, van Bruine kaas (brunost) tot vissoep en rømmegrøt (zure room met boter en kruiden) met platbrood. Onze lijst met to do’s en must see’s is goed aangevuld door Elsa en haar vrienden. Kortom: na dit ontvangst kan het bijna niet misgaan in Noorwegen. Het was geweldig.