Het is al enige tijd geleden dat we een blog hebben geüpload, excuses aan onze trouwe fans. Sinds we in Patagonië zijn is de reis veel veranderd, en dat gebeurde heel plots. Naarmate we naar het einde van onze reis fietsen, verplaatst onze focus: we proberen nóg meer in het moment te zijn, terwijl we tegelijkertijd aan ons leven na deze reis denken. Maar we beginnen dit reisverhaal nog even in afgelopen december.
In slechts één dag verlieten we de Argentijnse Pampa en betraden we Patagonië. We vertrokken vanuit Las Lajas naar Villa Pehuenia. De dag begon vanuit de hete en winderige Pampa met tegenwind. Pampa is een woord uit de Quechua taal (de taal van de Inca’s) dat staat voor ‘vlakte’. Het is een uitgestrekt grasland in verschillende mate van droogten, van relatief groen tot bijna woestijnachtig. Bossen zijn hier niet, deze zijn heel gevoelig voor branden door de droogte en de harde wind. Door al het rondvliegende zand in de harde wind is een vonkje snel ontstaan en is het gebied gevoelig voor branden. Maar zodra we dichterbij de Andes komen die Chili en Argentinië scheidt, wordt de flora meer beschut van de harde wind en vind je er weer bossen. En niet zomaar een bos. De dag dat we de Pampa verlaten na een zware klim, komen we aan in een Araucaria bos.
Gek genoeg staan we dan na maanden droogte en harde wind in Patagonië, waar water plots in overvloed is, er bossen zijn en er sneeuw op de bergtoppen ligt. En niet alleen het landschap verandert: er zijn plots enorm veel toeristen, de prijzen schieten omhoog en we zijn niet meer die avonturiers die overal op straat aangesproken worden. Maar er heerst een heerlijke vakantiesfeer en het klimaat is enorm aangenaam. We genieten van het fietsen door de bossen, langs de schone rivieren en ‘s avonds zetten we onze tent op langs een van de vele beekjes. Het is een heerlijke tijd, we spreken veel over de beleefde avonturen en zwemmen bij de ondergaande zon.
Langzaam maar zeker maken we onze weg naar Villa La Angostura, het Zwitserland van Argentinië zoals ze hier trots zeggen. Hier vieren we, met onze nieuwe vrienden Elke en Jonathan (ook fietsers), kerst in een gehuurd huisje op traditioneel argentijnse manier met wijn en asado (barbeque). Deze tijd voelt echt als een vakantie na een ruig en rauw avontuur dat de reis soms was.
We steken de grens over naar Chili vanuit Villa La Angostura, dichtbij Bariloche. En ook hier is de plotse verandering van landschap weer onvoorstelbaar. We gaan van uitgestrekte bossen en meren naar een mix van tropisch regenwoud, boerenland en vulkanen. Een hele gekke, maar bijzonder mooie combinatie. Aan de chileense kant van de Andes valt veel meer regen dan aan de argentijnse kant, waardoor de landschappen totaal van elkaar verschillen.
We vieren oudjaar in Puerto Varas. Denkend aan het vorige oudjaar in Colombia kijken we bitterzoet terug op alle mooie herinneringen van het afgelopen jaar. Puerto Varas is zó europees dat de herinneringen aan Peru, Bolivia, Ecuador en Colombia soms voelen als een ander leven. Een leven dat is verdwenen zonder dat we het door hadden. We proosten op een jaar waarin dit avontuur op zijn einde zal lopen en we aan een nieuw avontuur gaan beginnen. Ook al is een reis van nog zeker drie a vier maanden een hele tijd; voor ons voelt het alsof de laatste fase is begonnen. Maar eerst gaan we de Carretera Austral fietsen met Wouter: onze vriend uit Breda. De Carretera Austral is erg beroemd onder fietsfanaten, dus het belooft iets moois te worden. We gaan zien of die roem terecht is.
Waardeer je onze reisverhalen en wil je ons supporten? Check dan onze support pagina ❤️
