18 | De eerste weken in Ecuador

Na de soepele grensovergang met Colombia, fietsen we eind februari Ecuador binnen. We kunnen niet wachten om het tweede land van onze reis door Zuid-Amerika te ontdekken. In Tulcan regelen we een nieuwe simkaart en pinnen we de eerste Amerikaanse dollars.

Overvallen door de stilte in Ecuador

We starten onze fietsroute door Ecuador met een route door La Reserva Ecológica El Ángel, een park dat bekend staat om de frailejón páramos, een plantensoort die alleen in Ecuador en het zuiden van Colombia voorkomt. Twee dagen fietsen we door een prachtig, mistig landschap dat verder reikt dan we kunnen zien. De stilte het landschap maakt ons sprakeloos, en na twee maanden fietsen door – het overwegend luidruchtige – Colombia, genieten we intens van deze stilte. We slapen die nacht bij de hut in het park op 3800 meter hoogte en verbreken daarmee ons eerste hoogterecord. Maar het is nog niets bij wat er nog gaat komen.

Overnachten bij Felix de houtbewerker

Tijdens ons verblijf in Pasto ontmoetten we Felix en zijn vriendin Luz. Felix woont in Ecuador en nodigde ons direct uit om bij hem te overnachten, mochten we in de buurt zijn. Zijn woonplaats Ibarra lag op onze route en dus fietsten we richting zijn huis. Als we ingaan op dergelijke uitnodigingen is dat meestal op goed vertrouwen, omdat we diegene slechts ergens zijn tegengekomen. We kijken altijd even op Google streetview hoe de wijk eruit ziet, maar meestal weten we niet hoe en met wie diegene woont, dus het is altijd een verrassing. 

Ook dit keer werden we positief verrast. Felix woont in een prachtig huis en we krijgen zelfs onze eigen kamer toegewezen. Hij blijkt professioneel houtbewerker te zijn en heeft zelfs dertig jaar in Amerika gewerkt om lijsten te maken voor bekende schilderijen in musea. Tegenwoordig is hij met vervroegd pensioen en gebruikt hij zijn werkplaats aan huis alleen nog voor hobby projecten. We worden enorm in de watten gelegd door Felix en Luz, ze serveren ons allerlei traditionele Ecuadoriaanse gerechten, zoals encebollado en humitas, en vertellen ons over allerlei mooie plekken in Ecuador. Ook bezoeken we San Antonio: een buitenwijk van Ibarra die bekend staat om traditionele houtbewerking, de plek waar het voor Felix allemaal begon. 

Traditioneel weven in Otavalo

Na drie geweldige dagen bij Felix en Luz nemen we afscheid en fietsen we richting onze volgende bestemming Otavalo. Een klein dorpje dat wederom bekend staat om een traditionele ambacht, namelijk textiel en weven. We bezoeken de bekende textielmarkt op het plein. Hier verkopen families hun zelfgemaakte kleding, tapijten en andere textielen. We zijn onder de indruk van alle mooie kleuren en patronen en kunnen het niet laten om wat extra gewicht aan onze fietstassen toe te voegen. 

Verder bezoeken we Tahuantinsuyo Weaving Workshop, een klein familiebedrijf in de bergen net iets buiten Otavalo. In tegenstelling tot de textielmarkt, maakt deze inheemse familie geen gebruik van machines en weven zij alles nog met de hand. Al generaties lang geven zij de kunst van ‘backstrap weaving’ door binnen de familie. Deze traditionele manier van weven is dus een eeuwenoude ambacht. De familie oogst hun eigen wol van bijvoorbeeld schapen en lama’s. Daarna wassen ze de wol met de hand in de rivier. Vervolgens spinnen ze de wol volledig met de hand, waarna ze het eventueel kleuren met natuurlijke materialen, bijvoorbeeld met bloemen. De patronen maken ze volledig uit hun hoofd, dus zonder het gebruik van templates. Elk werkstuk is uniek en, afhankelijk van de grootte, werken ze weken tot maanden aan één werkstuk. We zijn enorm onder de indruk van deze plek en echt verliefd op al hun pracht en praal. We kopen er een klein tapijtje, die we later willen inlijsten en op een mooie plek in ons huis willen hangen.

Vanaf de eerste kilometers in Ecuador zijn we verkocht aan dit prachtige land, waardoor we meer tijd besteden aan de mensen, de cultuur, alle ambachten en de natuur dan aan het fietsen. Daarom komen we iets later dan gepland aan in Quito, waar we een aantal dagen te stad verkennen tot ons volgende avontuur begint: een bezoek aan de Galápagos eilanden. 

Dromen komen uit: de Galápagos eilanden

Tot een aantal weken geleden leek een bezoek aan de Galápagos eilanden iets wat ver buiten ons bereik lag. Toch komen dromen af en toe echt uit, want op 1 maart landt ons vliegtuig op een van deze bijzondere eilanden. Onze tijd op de Galápagos eilanden is onwerkelijk. We zien meer dieren dan we kunnen tellen, genieten enorm van onze vakantie en vinden het bijvoorbeeld heerlijk om ‘s avonds ook weer even veilig over straat te kunnen onderweg naar het terras. We zwemmen met haaien, roggen, zeepaardjes en zeeschildpadden. En op het land zien we reuzenschildpadden, blue footed boobies en zeeleguanen. De Galápagos eilanden zijn erg toeristisch en niet te vergelijken met het vaste land, maar het is één en al pracht en praal en echt een droom die uitkomt. 

Het leven in de Amazone

We hebben onze Galápagos droom nog niet laten bezinken, als onze volgende droom alweer voor de deur staat. Omdat Quito een goed startpunt blijkt voor tours richting de Amazone, besluiten we dat dit het juiste moment is om ook een bezoek te brengen aan de jungle. Normaal zijn we niet zo van het snelle reizen, maar soms loopt het zo. Na een lange busrit van twaalf uur en een kanotocht van drie uur, komen we aan bij de Nicky Amazon Lodge in Cuyabeno en staat we ‘plots’ middenin de jungle. Er gaat een nieuwe wereld voor ons open. 

De jungle wordt vaak afgebeeld als een enge, uiterst oncomfortabele en gevaarlijke plek, maar niets blijkt minder waar. Het klimaat onder de bomen is inderdaad een beetje benauwd en er zitten wat muggen, maar het is er eigenlijk heel aangenaam. De biodiversiteit is enorm. Op een oppervlakte van 30 m² kunnen al honderden boomsoorten voorkomen en achter elk blaadje zit leven. We zien de roze rivierdolfijn, een tarantula, kaaimannen, een schorpioen, verschillende apen en slangen. De stilte is hier letterlijk oorverdovend door alle dierengeluiden die de jungle vervullen. ‘s Nachts worden we gewekt door fikse onweersbuien en harde tropische regenbuien, iets wat Yvette fascinerend vindt. Ook bezoeken we de Siona community, een inheemse stam die al eeuwen in dit gebied leeft. De jungle is prachtig, we raken niet uitgekeken en zouden hier prima een aantal weken kunnen verblijven. 

Terug op de fiets

Met een hoofd vol prachtige herinneringen en nieuwe inspiratie keren we terug naar Quito. Voor lange tijd leek onze fietsreis door Zuid-Amerika iets in een ver verleden, maar plots is het weer onze realiteit. In Quito treffen we de laatste voorbereidingen om weer op pad te gaan, denk aan boodschappen, routeplanning, fietsonderhoud, laptop werk en we halen Yvette haar nieuwe bril op – die was helaas kapot gegaan op de Galápagos eilanden. Ook wachten we een dag tot de hoofdpijn en duizeligheid door de hoogte verdwenen is. Terwijl we deze blogpost schrijven, voelen we het gebouw zachtjes schudden; er is een aardbeving bij Cuenca van niveau vijf, zo’n 300 kilometer hiervandaan. De natuur is hier nog de baas. 

En dan… is het toch echt weer tijd om op de fiets te stappen. Als we andere fietsers moeten geloven, staat ons zo ongeveer het zwaarste deel van de reis te wachten. We fietsen richting Cuenca, met als eerste hoogtepunt Cotopaxi. Een deel van onze bagage is vooruit gestuurd, we gaan het extreem rustig aan doen en de bus is onze back up. Verder zien we wel hoe het ons vergaat. Na onze lange pauze kijken we in ieder geval enorm uit naar het ploeteren in de prachtige natuur van Ecuador. 

Waardeer je onze reisverhalen en wil je ons supporten? Check dan onze support pagina ❤️