14 | Het leven na de Kungsleden

Na 24 dagen en 434 kilometer wandelen zit de Kungsleden door Zweeds Lapland erop. Terwijl we dit schrijven zijn we inmiddels weer terug in Tromsø, waar het buiten regent en waait, maar wij warm en droog bij het haardvuur zitten. Terwijl Linéa zich in Griekenland voorbereidt op een lange, donkere winter in Noorwegen, verblijven wij een aantal dagen haar cabin. Sinds we Tromsø een maand geleden verlieten is er zoveel veranderd, de herfstkleuren laten de stad op een hele andere manier zien.

Zomer in Zweden

Het lopen van de Kungsleden was een prachtig avontuur en het overtrof al onze verwachtingen. Een maand geleden verruilden we het koude, regenachtige Noorwegen voor het zonnige Zweden. In drie dagen reisden we met bus en trein naar het startpunt van de Kungsleden. Het was eindelijk zo zonnig dat we even bang waren deze zeldzaamheid te spenderen in het openbaar vervoer. We waren inmiddels zo getekend door het aanhoudende slechte weer dat we deze zonnige dagen tegemoet traden met een behoorlijke dosis scepsis. In Noorwegen twijfelden we zelfs of we de Kungsleden wel moesten doorzetten met al die regen. Gelukkig deden we dat, want we hebben uiteindelijk bijna de volledige 24 dagen goed weer gehad. Na de regenachtige fietsreis voelde deze wandeling als een verademing. Het was een prachtig avontuur dat we voor geen goud hadden willen missen.

Een simpel leven

We hebben van iedere seconde genoten (op die ene dag na, toen Yvette een zonnesteek opliep. Dat was even zwaar, om het internet een eerlijke, echte plek te houden). Het lopen ging ons goed af en liepen dagelijks meer dan 20 kilometer. We hadden al een ijzersterke conditie en het gewicht van de rugzak (16 – 18 kg) wende relatief snel.

Het was een luxe om dagelijks naar de geluiden van de stilte te luisteren en vers water uit de rivieren te drinken. We genoten van de vrijheid, waste onszelf naakt in koude rivieren en konden maar liefst drie keer het noorderlicht aanschouwen. Voor een aantal weken was het leven simpel. Onze dagen bestonden uit wandelen, eten, onszelf verwonderen over de eindeloze Zweedse wildernis, nieuwe mensen ontmoeten, een plek vinden om ons kamp uit te stallen en het de volgende dag allemaal opnieuw doen.

Ontmoetingen op de Kungsleden

Onderweg leerden we veel mensen kennen. Waar we in het begin nog dachten dat het misschien een eenzame tocht kon worden, omdat iemand zomaar een halve dag voorop kan lopen, kwamen we er al snel achter dat we die mensen vroeg of laat allemaal zouden ontmoeten. In drie weken tijd is er altijd wel iemand die een rustdag neemt, op de boot moet wachten of juist veel kilometers maakt, waardoor iedereen elkaar wel een keer passeert.

Die vreemden werden al snel vrienden door hetgeen we samen meemaakte, we liepen tenslotte allemaal hetzelfde pad en maakten al snel onvergetelijke herinneringen samen. In het bijzonder vormden Jasper, Henrieke, Salomé en Nico uiteindelijk ‘ons Kungsleden clubje’. We hopen iedereen nog een keer terug te zien.

Op een ochtend stonden we met ongeveer tien andere wandelaars op één van de bootoversteken te wachten. De groep verdeelde zich in ongeveer drie gespreksonderwerpen. Gespreksonderwerp één was het noorderlicht: Jasper en Salomé waren ‘s nachts de tent uit gegaan en hadden als een van de eerste het noorderlicht kunnen aanschouwen, ze lieten ons prachtige foto’s zien. De KP en bewolkingsdichtheid voor de komende dagen en goede kampeerspots werden onderling enthousiast uitgewisseld. Gespreksonderwerp twee was de route en het aantal kilometers dat iedereen per dag maximaal kon lopen. Het derde gespreksonderwerp was de kou. Het was de eerste nacht met een strakblauwe lucht, waardoor het prachtige noorderlicht te zien was, maar waardoor ook de temperatuur ‘s nachts sterk daalde tot -6 graden. Hierover werden bezorgde gesprekken gevoerd over hoe gehoopt werd dat ieders uitrusting de kou aankon.

Na de oevergesprekken stapten we met z’n alleen in de boot. Eenmaal aan de andere oever namen de ‘traagstarters’ afscheid van de ‘hardlopers’ om samen te ontbijten. Zo zaten we uiteindelijk met z’n zessen aan het ontbijt en leerden we elkaar nog beter kennen op een picknicktafel op de steiger waar we zojuist per boot waren gedropt. Iedereen individueel, maar toch samen.

Verloofd op Skierfe

Eén dag zal ons voor altijd bijblijven. Halverwege de Kungsleden liepen we 14 kilometer extra om het uitzicht op Skierfe te bewonderen. Het uitzicht ligt iets van de Kungsleden af en werd ons door meerdere tegenliggers getipt. Op die top, met uitzicht op de Rapa-vallei, zijn we verloofd. Zonder ring, zonder plan, maar met elkaar, een heleboel herinneringen en een van de mooiste uitzichten van de reis als decor.

Terug in Tromsø

Na 24 dagen en 434 kilometer wandelen door Zweeds Lapland ligt de Kungsleden nu achter ons. Het was een ervaring om nooit te vergeten. Eenmaal terug in Tromsø schrijven we onze dagboeken vol en kijken we met veel plezier alle foto’s terug. In deze cabin zonder wifi en tv reflecteren we naast de knisperende houtkachel op de reis en de lessen die we eruit haalden. Wát een avontuur is het geweest. Door onze langzame, maar intensieve reismethodes voelt allemaal veel langer dan de vijf maanden die we daadwerkelijk zijn weggeweest. In de cabin genieten we nog even van het langzame, simpele leven. We kopen allebei een handgemaakte Noorse trui, drinken koffie bij de houtkachel, lezen en schrijven veel.

Wat nu?

Aan het eind van deze week reizen we terug naar Nederland. We gaan Scandinavië ontzettend missen, maar we kijken er ook enorm naar uit om onze familie en vrienden weer te zien. Naast alle tijd die we met hen willen doorbrengen, gaan we ons ook richten op onze persoonlijke projecten. Zo gaat Yvette bijvoorbeeld aan de slag met het editen van de video’s die we onderweg maakten en richt Matthijs zich op het maken van muziek. En natuurlijk gaan we ook het volgende deel van onze reis voorbereiden, want de wereld is gigantisch en ongelooflijk mooi.

Met dit reisverhaal eindigen we onze mooie reis door Scandinavië. Een reis waarin we leerden hoeveel ons lichaam eigenlijk aankan en met hoeveel minder we eigenlijk kunnen leven. Thuis leven we soms met oogkleppen op voor de natuur. We leven in geconditioneerde ruimtes, zoals huizen en kantoren. Zelfs als we ons verplaatsen tussen die ruimtes doen we dat in de geconditioneerde ruimte van een auto. Ook razen we vaak door zonder stil te staan. Er is constante afleiding en een overvloed aan prikkels. Harde geluiden van ronkende motoren verdrukken de geluiden van de natuur. We moeten oppassen geen dingen kapot te maken die niet te herstellen zijn. Reizen en toerisme is iets moois als je de tijd neemt om een plek écht te leren kennen en het met al je zintuigen in je op te nemen. Door alles op eigen kracht te doen, iedere regendruppel en iedere windvlaag te voelen, iedere rivier te horen stromen, iedere boom te horen ritselen, iedere vogel te horen fluiten en het verse bronwater te proeven, stonden we dichter bij de natuur dan we ooit zijn geweest. Er ontstaat een verbinding met het land, een verbinding die we soms kwijt lijken te zijn.

Liefs, Matthijs & Yvette

P.S. Wil je ons blijven volgen? De komende periode verschijnen de reisvideo’s op mijn YouTube kanaal, schrijf ik verschillende artikelen met reistips- en ervaringen en delen we foto’s en updates op Instagram. Ha det bra!